Bilirsən ,mənim
içimdə nə yandırıcı, nə də qurtarıcı heç bir atəş yanmadı. Hayatımda
heç bir zaman başqalarındakı kimi
getdikcə rənglənən, parlaq bir günə çevrilən bir sabah olmadı; bir
sabah ki, yandırıcı günortası getdikdən sonra yavaş-yavaş solsun və
özlüyündən axşama qarışsın.
Xeyir, mənim hayatım sönmüş başladı. Qəribədir, fəqət belədir.
Özümü tanıyar tanımaz sönməyə başladığımı hiss etdim. Sönüşüm mənzildə, masa başında oturduğum
zaman başladı; sonra kitabları oxuyub onlarda da hayatda mənə bezi gərəksiz həqiqətlər tapdıqca, dostlar arasında dediqodular, lağlağılar, soyuq, pis, boş çərənləmələr dinlədikcə, məqsədsiz, sevgisiz, yığıncaqlara qatıldıqca daha da pis oldum.
![Sana Giden Yollar Kapalı]()
Boşluğu çox insan hiss edir. Amma ümidsizliyi hiss etmək üçün, həyata qarşı olduqca küsgün olmalısan.
![]()
Heç kəs bilmir bu gün başına nə gələcək. Heç kim bilmir ki, bu gün dünyada son günüdü ya yox. Sevməkdən qorxmaq var bir də. İnsanlardan qaçmaq var. Heç tanımadığın biri bir həftə sonra beynini məşğul edə bilər məsələn. Təzə xəstəlik yaranıb məndə. Sevgi fobiyası. İnsan qorxur. Eyni acıları yenidən yaşamaq istəmir. Qorxur ki, dözə bilməz. O düşünür, axı mənim yaralarım hələ tam sağalmayıb. Həmişə olduğu kimi içindəki iki ədəd mən onu qarışıqlığa salır. Biri deyir: "Cəhd et. Bəlkə bu dəfə həqiqətən də axtardığın sevgini, sevilmə duyğusunu tapacaqsan." Digəri isə davam edir: "Guya bundan əvvəlkilərə güvəndin də nə oldu? İnsanlar eynidi, heç vaxt dəyişmirlər." Və sonda da eyni ssenari təkrarlanır. Sevgisizlik və tənhalıq.
![]()
Bilirsən, mən həmişə çətin olanı sevdim. Dalğalı dənizləri, yağışlı fəsilləri və heç tanımadığım yolları sevdim. Canımı yandıracaq nə varsa gedib tapdım onu və bilə - bilə sevdim. Var bildiklərimi də sevdim, yox bildiklərimi də. Bitəcəyini bilə - bilə sevdiklərim də oldu mənim. Bax, səni də belə sevdim.. Bir o qədər səbəbsiz, bir o qədər də güvənsiz..
![]()
Senden ne zaman vazgeçtim?
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim. Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim. Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim. Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim. Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim. Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim. Bencil olduğun için vazgeçtim! Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi; çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. Bu yüzden ben de senden vazgeçtim..
![]()
Sevgi cəsarət tələb edir gənc adam. Qorxaqlarla işi yoxdur onun. Hansısa qadının xoşlandığı adama sevgisini açıqlamasına əxlaqsızlıq kimi baxırsansa, bu sənin sadəcə olaraq o qadının cəsarətini qısqandığın mənasına gəlir. Çünki sevginin cinsi yoxdur. Sevdiyini yalnız kişi deyə bilər kimi bir anlayış da yoxdur. Qadın istədiyini geyinməkdə, istədiyi yerə getməkdə və istədiyi zaman ürəkdən gülməkdə necə müstəqildirsə, sevdiyi adama sevgisini açıqlamaqda da müstəqildir və bunun pis baxılacaq heç bir tərəfi yoxdur. Qadının fikir və düşüncələrinə,atdığı addımlara hörmət et. Bərabərhüquqlu yaradılmısan. Bunu qadın edə bilməz deyə bir düşüncə tərzi məncə qorxaqlıqdan irəli gəlir. Çünki qadın istəsə hər şeyi edə bilər. Və unutma ki qadından dünyaya gəlmisən və necə olmasından asılı olmayaraq ilk hörmət etməli olduğun varlıq qadındır.
![]()
Bir zəlzələlik canı var şəhərlərin
Bir sevgilik ömrü var şairlərin
Bir nəfərlik unudulmaq qorxusu var qadınların
Şəhərlər zəlzələdən,
Şairlər sevgidən,
Qadınlar unudulmaqdan qorxur.
Zəzələdən sonra şəhərdən nə qalırsa
Divar odur
Sevgidən sonra şairdən nə qalırsa
Söz odur
Unudulandan sonra qadından nə qalırsa
Sən osan
#AqşinYenisey
![]()
Herden insanların en sıx olduğu yerlerde bele yalnızlığı hiss edersen iliylerive qeder. İllerin çiyinlerindeki ağırlığı eyer belivi. Üzüve vurar küleyler heqiqetleri. Yaşlanırsan artıq cavan yaşında fikirlerden. Kimse anlamadı seni çünki , kimse sığal çekmedi saçlarına. Kimse qucağlamadı, öpmedi, sarmadı yaralarını. Kimse silmedi göz yaşlarını, qayğı göstermedi, keçdi ' men yanındayam' deyen olmadı. Her defesinde özün sildin göz yaşlarıvı. Özün qalxdın ayağa. Bezi sözlerin dile gelmedi, halbuki içinde bağırır fırtına çıxarır kelimelerin. Sen yene o fırtınada tek vuruşursan. Ve olan sadece sene olur.
![]()
-köksümdə qurutduğun çiçəkləri dərmədim . yaxşı , bəlkə ayrılığına sadiq qalmadım , yerinə başqalarını qoyub unutmağa çalışdım . amma çiçəklərinə dəymədim mən
![]()
Bəzən sona çatdığını düşündüyün an yenidən qaçmağa başladığını görərsən, umidlərinin bitdiyi an bir işıq görünər qarşında, yalnızlığına son verəcək birisi çıxar qarşına, taqətdən düşüb dizlərini yerə qoyacağın an tutar birisi qolundan, daim bur qapı olacaqdır daha yaxşısı üçün, mühüm olan zamanı gəldiyində o doğru qapını görüb içəri daxil olmaqdır sadəcə...
![]()
içimdə nə yandırıcı, nə də qurtarıcı heç bir atəş yanmadı. Hayatımda
heç bir zaman başqalarındakı kimi
getdikcə rənglənən, parlaq bir günə çevrilən bir sabah olmadı; bir
sabah ki, yandırıcı günortası getdikdən sonra yavaş-yavaş solsun və
özlüyündən axşama qarışsın.
Xeyir, mənim hayatım sönmüş başladı. Qəribədir, fəqət belədir.
Özümü tanıyar tanımaz sönməyə başladığımı hiss etdim. Sönüşüm mənzildə, masa başında oturduğum
zaman başladı; sonra kitabları oxuyub onlarda da hayatda mənə bezi gərəksiz həqiqətlər tapdıqca, dostlar arasında dediqodular, lağlağılar, soyuq, pis, boş çərənləmələr dinlədikcə, məqsədsiz, sevgisiz, yığıncaqlara qatıldıqca daha da pis oldum.
Boşluğu çox insan hiss edir. Amma ümidsizliyi hiss etmək üçün, həyata qarşı olduqca küsgün olmalısan.
Heç kəs bilmir bu gün başına nə gələcək. Heç kim bilmir ki, bu gün dünyada son günüdü ya yox. Sevməkdən qorxmaq var bir də. İnsanlardan qaçmaq var. Heç tanımadığın biri bir həftə sonra beynini məşğul edə bilər məsələn. Təzə xəstəlik yaranıb məndə. Sevgi fobiyası. İnsan qorxur. Eyni acıları yenidən yaşamaq istəmir. Qorxur ki, dözə bilməz. O düşünür, axı mənim yaralarım hələ tam sağalmayıb. Həmişə olduğu kimi içindəki iki ədəd mən onu qarışıqlığa salır. Biri deyir: "Cəhd et. Bəlkə bu dəfə həqiqətən də axtardığın sevgini, sevilmə duyğusunu tapacaqsan." Digəri isə davam edir: "Guya bundan əvvəlkilərə güvəndin də nə oldu? İnsanlar eynidi, heç vaxt dəyişmirlər." Və sonda da eyni ssenari təkrarlanır. Sevgisizlik və tənhalıq.
Bilirsən, mən həmişə çətin olanı sevdim. Dalğalı dənizləri, yağışlı fəsilləri və heç tanımadığım yolları sevdim. Canımı yandıracaq nə varsa gedib tapdım onu və bilə - bilə sevdim. Var bildiklərimi də sevdim, yox bildiklərimi də. Bitəcəyini bilə - bilə sevdiklərim də oldu mənim. Bax, səni də belə sevdim.. Bir o qədər səbəbsiz, bir o qədər də güvənsiz..
Senden ne zaman vazgeçtim?
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim. Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim. Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim. Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim. Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim. Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim. Bencil olduğun için vazgeçtim! Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi; çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. Bu yüzden ben de senden vazgeçtim..
Sevgi cəsarət tələb edir gənc adam. Qorxaqlarla işi yoxdur onun. Hansısa qadının xoşlandığı adama sevgisini açıqlamasına əxlaqsızlıq kimi baxırsansa, bu sənin sadəcə olaraq o qadının cəsarətini qısqandığın mənasına gəlir. Çünki sevginin cinsi yoxdur. Sevdiyini yalnız kişi deyə bilər kimi bir anlayış da yoxdur. Qadın istədiyini geyinməkdə, istədiyi yerə getməkdə və istədiyi zaman ürəkdən gülməkdə necə müstəqildirsə, sevdiyi adama sevgisini açıqlamaqda da müstəqildir və bunun pis baxılacaq heç bir tərəfi yoxdur. Qadının fikir və düşüncələrinə,atdığı addımlara hörmət et. Bərabərhüquqlu yaradılmısan. Bunu qadın edə bilməz deyə bir düşüncə tərzi məncə qorxaqlıqdan irəli gəlir. Çünki qadın istəsə hər şeyi edə bilər. Və unutma ki qadından dünyaya gəlmisən və necə olmasından asılı olmayaraq ilk hörmət etməli olduğun varlıq qadındır.
Bir zəlzələlik canı var şəhərlərin
Bir sevgilik ömrü var şairlərin
Bir nəfərlik unudulmaq qorxusu var qadınların
Şəhərlər zəlzələdən,
Şairlər sevgidən,
Qadınlar unudulmaqdan qorxur.
Zəzələdən sonra şəhərdən nə qalırsa
Divar odur
Sevgidən sonra şairdən nə qalırsa
Söz odur
Unudulandan sonra qadından nə qalırsa
Sən osan
#AqşinYenisey
Herden insanların en sıx olduğu yerlerde bele yalnızlığı hiss edersen iliylerive qeder. İllerin çiyinlerindeki ağırlığı eyer belivi. Üzüve vurar küleyler heqiqetleri. Yaşlanırsan artıq cavan yaşında fikirlerden. Kimse anlamadı seni çünki , kimse sığal çekmedi saçlarına. Kimse qucağlamadı, öpmedi, sarmadı yaralarını. Kimse silmedi göz yaşlarını, qayğı göstermedi, keçdi ' men yanındayam' deyen olmadı. Her defesinde özün sildin göz yaşlarıvı. Özün qalxdın ayağa. Bezi sözlerin dile gelmedi, halbuki içinde bağırır fırtına çıxarır kelimelerin. Sen yene o fırtınada tek vuruşursan. Ve olan sadece sene olur.
-köksümdə qurutduğun çiçəkləri dərmədim . yaxşı , bəlkə ayrılığına sadiq qalmadım , yerinə başqalarını qoyub unutmağa çalışdım . amma çiçəklərinə dəymədim mən
Bəzən sona çatdığını düşündüyün an yenidən qaçmağa başladığını görərsən, umidlərinin bitdiyi an bir işıq görünər qarşında, yalnızlığına son verəcək birisi çıxar qarşına, taqətdən düşüb dizlərini yerə qoyacağın an tutar birisi qolundan, daim bur qapı olacaqdır daha yaxşısı üçün, mühüm olan zamanı gəldiyində o doğru qapını görüb içəri daxil olmaqdır sadəcə...
Redaktə etdi:Kukulka
