1. Məhsul bayramı
qonşu kişinin evində
məhsul bayramıdır hər gün –
qadın dodağından
gülüş dərilir...
2. Divar saatı
hərdən divar saatının
yerindən özümü asmaq
keçir ağlımın ucundan –
bəzən boş zamanları
öz bədəni ilə
doldurmağı bacarmalı insan!..
3. Elegiya
bir payız günü
babam öldü...
gözləri
qoşa pəncərə kimi
günəşə örtüldü –
evimiz qaranlıqda qaldı
günəşimiz soyuqda...
4. İzmir parkındakı qoca
hər axşamüstü
evinin yanındakı
İzmir parkına düşən qoca
bir gün
çəliyini fırladıb havaya
çırpıb yerə eynəyini
protez dişlərini
çıxarıb tolazlayaraq
yaxınlıqdakı
gül kollarının arasına
lap axırda da
sümükləri çıxmış
əlləri əsə-əsə
açıb şalvarının önünü
belə deyəcək
hamının eşidəcəyi səslə:
– dünyanı arxadan
qucaqlamağın zamanı gəldi!..
5. Bıçaq
küçənin ortasında
günün günortasında
gənc bir oğlan
üzüquylu yatır
asfalta dağılıb qanı
nəbzi ağır-ağır atır
ancaq
sırtına saplanmış bıçaq
yenə nə vaxtsa
alma soyacaq
kartof doğrayacaq!..
6. Can
ağır-ağır nəfəs alır
uçmuş divar
bu sizə qəribə gəlməsin -
uça bilirsə
deməli, divarın da canı var...
7.Tabut
son mənzilə apardığımız
doğma adamın tabutu
sanki indicə
çiynimizdən sürüşəcək
və
içindən
yarısı dişlənmiş
alma düşəcək...
8. Müharibədən parça
həmişə ərinin yaddaşsızlığından -
ad günlərini
toy ildönümlərini
unutmasından gileylənən qadın
yaman narahatdır indi -
nə gündüzlər dincliyi var
nə gecələr yuxusu
ona bir an olsun rahatlıq vermir
ərinin ayaqlarını
cəbhədə unudub
qayıdacağı qorxusu...
9. Vida
yollar, siz gedin,
mən yorulmuşam...
qonşu kişinin evində
məhsul bayramıdır hər gün –
qadın dodağından
gülüş dərilir...
2. Divar saatı
hərdən divar saatının
yerindən özümü asmaq
keçir ağlımın ucundan –
bəzən boş zamanları
öz bədəni ilə
doldurmağı bacarmalı insan!..
3. Elegiya
bir payız günü
babam öldü...
gözləri
qoşa pəncərə kimi
günəşə örtüldü –
evimiz qaranlıqda qaldı
günəşimiz soyuqda...
4. İzmir parkındakı qoca
hər axşamüstü
evinin yanındakı
İzmir parkına düşən qoca
bir gün
çəliyini fırladıb havaya
çırpıb yerə eynəyini
protez dişlərini
çıxarıb tolazlayaraq
yaxınlıqdakı
gül kollarının arasına
lap axırda da
sümükləri çıxmış
əlləri əsə-əsə
açıb şalvarının önünü
belə deyəcək
hamının eşidəcəyi səslə:
– dünyanı arxadan
qucaqlamağın zamanı gəldi!..
5. Bıçaq
küçənin ortasında
günün günortasında
gənc bir oğlan
üzüquylu yatır
asfalta dağılıb qanı
nəbzi ağır-ağır atır
ancaq
sırtına saplanmış bıçaq
yenə nə vaxtsa
alma soyacaq
kartof doğrayacaq!..
6. Can
ağır-ağır nəfəs alır
uçmuş divar
bu sizə qəribə gəlməsin -
uça bilirsə
deməli, divarın da canı var...
7.Tabut
son mənzilə apardığımız
doğma adamın tabutu
sanki indicə
çiynimizdən sürüşəcək
və
içindən
yarısı dişlənmiş
alma düşəcək...
8. Müharibədən parça
həmişə ərinin yaddaşsızlığından -
ad günlərini
toy ildönümlərini
unutmasından gileylənən qadın
yaman narahatdır indi -
nə gündüzlər dincliyi var
nə gecələr yuxusu
ona bir an olsun rahatlıq vermir
ərinin ayaqlarını
cəbhədə unudub
qayıdacağı qorxusu...
9. Vida
yollar, siz gedin,
mən yorulmuşam...