Gülsene bir kere…” diye fısıldadı kulağıma. “Seni gülerken görmeyeli yıllar oldu.” “Sen gülersen ben de gülerim,” dedim. Ancak ikimizde gülebilecek gibi durmuyorduk. “Olmuyor, değil mi?” dedi acı çeker gibi. “Olmuyor. Beceremiyoruz gülmeyi…” “Birlikte ağlıyoruz. Birlikte ölüyoruz. Birlikte acı çekiyoruz. Ama birlikte gülemiyoruz. İşte bizden çalınanlar… Küçük bir tebessüm.” “Geri alamayacağız.”
“Geri vermeyecekler.”. . .
“Geri vermeyecekler.”. . .
