Bir hüquq termini kimi yaxşını pisdən, xeyir (gəlir, mənfəət) və zərəri (ziyan) bir-birindən ayırd etməyə yarayan zehni qüvvələr baxımından kafi olan şəxsləri bildirən məfhum aqil və yaxud əql sahibi məfhumlarıdır.
Ağıl (əql) və ayırdetmə qabiliyyətində pozulma baş verdiyi vaxt insanın dini məsuliyyəti aradan qalxır. Burada bu məsələyə xüsusi fikir vermək lazımdır: İnsan bir şeyi etdiyi vaxt onun yaxşını pisdən ayırd edəbilmə qabiliyyəti olub, yoxsa yox? Çünki bəzi psixi xəstəliklər ayırdetmə gücünü həmişəlik olaraq aradan qaldırır, bəzi xəstəliklər isə özünü arasıra büruzə verir. Xəstə insan ağlı başında olduğu vaxt gördüyü işlərə görə cavabdeh hesab olunur. Misal üçün, epilepsiya xəstələrinin ağlı iki tutma (приступ) arasındakı müddət ərzində başlarında olur. Yaxud da yuxuda gəzən insanlar digər vaxtlarda ayırdetmə qabiliyyətinə malik olurlar.
